Categoriearchief: Dresden Plates

Stug doorgaan

Op de bee bij Angela (donderdagmiddag) waren we met ons drietjes, ik ~~ging stug door met~~ zat lekker te naaien aan de DPtjes, terwijl de AQ van Miranda steeds meer steekjes kreeg en ook steeds dichter bij mijn naaimachine kwam; dochterlief van Angela kwam nog binnen stuiteren, en was zo lief om een foto van ons te maken. Achter ons zie je de tuinmannen aan de koffie zitten, ja, nog meer tuinmannen, en nee, ook hier geen schotjes van strakke kontjes, sorry dames en heren.

Angela was weer bezig met een Camelot blok; weer een hele mooie, ze alleen nu nog uitpuzzelen welk lapje in het midden gaat komen.

De angel zit altijd aan het eind hè, wat komt er in het midden, goh, waar heb ik dat nog meer gehoord? Angela liet ook haar Bargello even zien, heel mooi is-ie, hij komt tegen een muur te hangen; dat zal wel een indruk maken.

Thuis gekomen heb ik snel mijn blokken tegen de muur aan geplakt, oho het wordt nog wel wat met mij!

Ik heb genoeg voor 4 blokken breed, elk blok is 30 cm, met sashings er tussen en rondom wordt hij groot genoeg voor op bed. En nee, ik weet het nog steeds niet wat er bij de DPtjes in het midden gaat komen, maar zodra ze allemaal op de designwall zitten, dan ga ik knopen doorhakken.

Evelien heeft een meidenavond hier, ze lopen af en aan, sauna in, sauna uit, en hebben geen behoefte aan anderen in de woonkamer, dus zal ik zo met een royaal armgebaar mijn werktafel hier boven leeg schuiven,

en dan kan de Lotus er staan, om aan een huisje verder te gaan klussen, want de teller is op 35 blijven staan, we gaat stug door.

En dat dachten Zipje en Zopje ook, toen Zipje met een springmuis was aan komen lopen,

en deze zich tussen de hortensia’s verstopte. Er werd flink wat gepord en geduwd tussen de takken

tot ik het opjagen niet meer kon aanzien en de katten weghaalde, toen kreeg het muisje de kans om weg te springen, je zag ze balen (zie foto hierboven, zo zien balende katten er uit). Ik heb er ook een filmpje van gemaakt,
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=yz3yofuWN_4]

omdat het Zipje zijn muis was, deed Zopje niet mee met de jacht, pas toen Zipje zich later terug trok om een verse muis te vangen, ging Zopje actief op zoek naar de muis tussen de hortensia’s. Hier kan je de andere filmpjes bekijken die ik heb gemaakt. Het is jammer dat net op dat moment heel veel verkeer vanuit de stad voorbij reed, veel herrie. Maar je hoort op de achtergrond de eksters roepen, dat zij die muis best wel lusten als Zipje hem niet blieft.

En ademt u maar weer door

Ik heb voor het slapen gaan iets in de instellingen bij reactie-schrijven aangepast, als het goed is hoeven jullie niet steeds alle info in te vullen, nu duimen dat ik geen bagger en anonieme rare reacties ga krijgen.

Eerst even de 2 fibermailkaarten showen die ik had gemaakt voor de jarigen van een lijst, ze hebben ze ontvangen.

ik wilde niet teveel op de stof doen, omdat ik deze al van zichzelf zo mooi vond, door mijn moeder geverfd, dus heb ik het bij freemotion quilting gelaten, en een beetje puff paint.

Dinsdagavond bee in Heerle, en Miranda en ik waren weer van de partij; de quilt voor de weeskinderen in Tibet kon ik veilig afleveren,

(met dank aan Miranda voor de foto) ze waren allemaal tevreden over het eindresultaat, Gelukkig maar, want uithalen was geen optie ;-).
Hij hangt nu op de designwall van Janny in de winkel, tot de quilt van de andere groep klaar is, en dan kunnen ze opgestuurd worden.

Mijn huisjes had ik meegenomen om te showen, en niet om aan te werken, ik had de DPtjes mee. Is ook wel beter werk om te doen, het viel denk ik wel op dat ik meer praatjes had dan anders, omdat ik niet zo hoefde op te letten; verstand op nul en blik op oneindig, en maar beppen, het was erg gezellig, vond ik.

Ook om te zien waar de andere meisjes weer mee bezig waren! Lorene liet ongegeneerd haar doos zien aan wie het maar wilde zien, ze is heel erg georganiseerd, zo legde ze uit. Elk project waar ze aan werkt, heeft een eigen doos, met aan de zijkant de naam van het project, en tegen de binnenkant van het transparante deksel zit het voorbeeld aangeplakt.

En Saskia had voor haar huisjes een mooie sorteersysteem gemaakt, ze zat samen met haar moeder aan de huizenbouw. Zo kan het dus ook, dacht ik, en ik zag mijn tassen vol lapjes voor projecten op mijn netvlies. Tijdens de duur van het maken van het huizen project begon ik met 1 keurige tas of bak, toen alles in ziplockzakjes gesorteerd, en ben het spoor nu bijna helemaal bijster met 3 tassen en bijna alles door elkaar gegooid in de ziplockzakjes. Je kan veel leren van een bee, als je maar oplet, en je moet er vooral open voor staan.

Het duimquiltwerk vorderde bij de dames die de cursus volgen bij Ilse de Beer, je kan al echt verbetering zien in het quiltwerk, en het tempo ligt al wat hoger; naast mij werd er ook veel minder gemopperd dan 2 weken geleden,toen ik ook naast Ria zat.

Bij thuiskomst plakte ik mijn spullen weer tegen de designwall aan in de woonkamer (om het hoekje, uit het zicht), aaah, de DPtjes beginnen echt al ergens op te lijken.

DPtjes update

Eerst even voor de bloggende mokkeltjes die geen slideshows kunnen zien (zoals bij een vorige blog), lees dit blogje even door voor de oplossing.

Misschien saai, alweer over de DPtjes (Dresden Plate-jes), ik heb er al -nou ja, ‘al’, tjongejonge poehee wat heb ik hard doorgewerkt- 6 klaar,

op de middenrondjes na natuurlijk, want nu zit ik daarover te dubben; welke kleur gaat het worden, want van de gebruikte stoffen gaat niet, daar is te weinig van over, snippertjes, en trouwens, het zou te rommelig worden; ik vind dat de harten van de DPtjes allemaal van dezelfde lap stof moeten komen. Maar welke lap stof? Nu heb ik deze 2 smaken in de aanbieding:

Perry suggereerde een rode, maar ik wil geen donut! (maar hij heeft vast wel weer gelijk, die rode met bloempje er in is wel erg mooi) Of zal ik er nog een nachtje over slapen, maar dan wel in een andere houding dan Zopje (of is het Zipje, jeetje, het zet wel erg vroeg in bij mij, nog geen 51…), want oooh, dat kan toch niet fijn liggen?

Dit is wel het ultieme bankhangen. 🙂

Tjop-tjop

Weblog geeft weer e-mail-updates bij nieuw geplaatste blogjes, hoera! Het loopt misschien nog niet helemaal soepel, maar het loopt tenminste weer. Je krijgt die berichtjes, als je rechts op de pagina op Subscribe to … (boven het weerkaartje) heb geklikt, en dan moet je wat invullen, en dan krijg je een bevestigingen email waar je ook even op een link moet klikken, en klaar ben je.

Idioot vroeg wakker geworden voor de zaterdagmorgen, even mijn mobieltje gecheckt; nee, geen sms’je van oudste spruit die dit weekend met studiegenoten Keulen aan het verkennen is, en vervolgens mezelf weer in slaap gesust met de gedachte dat ze het vast heel erg naar haar zin heeft, geen nieuws is goed nieuws. Toen ik weer wakker werd, rook ik vers gebakken brood, en toen deze dampend op het rooster lag, zag ik door het keukenraam Zopje aan komen lopen met zijn ontbijt stevig tussen zijn tanden. Muizen in overvloed in het natuurgebied achter ons huis, de buren zijn maar wat blij met Z&Z, geen tegen de kamerramen springende muizen meer, en de schuifpui kan met mooi weer ook gewoon open blijven,zonder dat je bang moet zijn voor ongenode gasten.

Na het ontbijt ga ik als de wiedeweerga verder met het opnaaien van de ophangsleuf, en nog voor het eerste kopje koffie gezet wordt, is hij klaar. De foto waar hij op de grond ligt, is vrijdagmiddag genomen, vlak voordat ik de biezen ging stikken. Het lijkt wel of de poppetjes zeggen: ” Give me a hug!”

Dan is het draadjes weg werken, vooral de voorkantgaren die op de achterkant is gaan knopen, wat wel eens gebeurt, en om deze draadjes weg te werken kan je natuurlijk een naald gebruiken, maar dat werkt lastig als je maar korte eindjes hebt, en dan komt dit handige mini-haaknaaldje met terugslagklep van pas. Ik heb er al eerder over verteld, maar herhaling is de kracht van onderwijs

voor de laptoppers waarop geen slideshows op te zien zijn, zijn hier de foto’s

Heel goed te zien is dat op de achterkant (de groene stof met vogeltjes) het bovengaren als stipjes uitploept, en vooral daar waar er bochten gemaakt worden, ploepen ze nog verder uit. Dit trekt meestal wel bij na het wassen, niet dat het allemaal weg trekt, maar wel grotendeels. Bij mijn ploept er ook wel eens wat uit, en toch houd mijn familie nog van me.

’s Middags ben ik verder gegaan met de DPtjes, maar ik loop nog niet over van de enthousiasme, ik vind dat er teveel contrast zit in licht en donker bij deze ‘blaadjes’, maar dat kan ook komen, omdat er nog geen hartjes in zitten (moet nog de juiste stof vinden) en doordat de foto in de avond is genomen komt het wat flets over. Het is een hele andere quilt dan die van Suzanne, die met lichte Aunt Grace stoffen is gemaakt, met witte ondergrond en veel geel.

Ik heb het op de naaimachine gedaan, nadat ik eerst een uur deed over nog geen halve DP vastnaaien met de hand. “Ooh nee Shirley, dat gaat hem niet worden”, sprak zij met de nodige zelfkennis, en toen mocht de Pfaff weer aan de slag, met de festonsteek.

morgen even gas geven, en dan mijn kast in duiken, op zoek naar passende sashingstof, iets met ~~bloederige~~ bloemerige borders, mmm, volgens mij heb ik vorig jaar zoiets gescoord bij Dorry.

Prettig gestoord

Vanmiddag was dus de bee bij mij, en het weer zat zo mee, -geen wolkje aan de lucht- dat we heerlijk buiten hebben kunnen zitten, pas tegen 4 uur werd het wat koeler, maar toen begon de zon al wat meer achter de bomen te zakken. Ik had ’s morgens al het plaatsje geveegd, de tafel gedekt en de stoelen schoongemaakt, want ze staan constant buiten, en je wilt niet dat iemand in meneer spin grijpt bij het naar voren schuiven van de stoel.

Ik liep net voor de middag tevreden naar buiten om te checken of ik niks was vergeten, toen mijn lief -die buiten aan kwam lopen- me met een zachte “boe!” ’tje vreselijk liet schrikken. Ik gaf een gil, volgens mij kwam ik ook met beide voeten los van de grond, en had even tijd nodig om bij te komen, niet wetend of ik mijn ventje moest slaan of zoenen, want ja, ik houd -ondanks alles- toch wel heel erg veel van hem 🙂 Ik had het kunnen weten, als het lekker weer is, loopt hij altijd langs achteren als hij thuis komt om te lunchen.

Om 2 uur kwamen de quiltmeisjes binnen druppelen, de keeltjes en maagjes werden van wat lekkers voorzien, en we gingen lekker van slag.

Julie was met haar vierkante cathedral windows bezig, per 3 stuks aan een rij zetten, en dan wilt ze tussen de rijen kralen gaan naaien, het ziet er nu al zo mooi uit! Miranda was met een applicatie bezig, en Angela had haar Camelot blokken bij zich,

om ze gereed te maken (mooi rond) om op ondergrond te kunnen naaien, ze zagen er prachtig uit.
Ik had woensdagmiddag mijn verloren gewaande zak met Dresden plates gevonden, ze lagen in de trolley die ik mee had naar het Belgisch quiltweekend, een half jaar geleden, en wist gelijk weer waarom ik er niet met dezelfde enthousiasme aan verder was gegaan als waarmee ik was geëindigd: ik was toen niet zo enthousiast geëindigd; er was geen lol aan, omdat ik het met een oude (vintage) naaimachine had genaaid (de omtrek van de plates op vlieseline), en die machine maakte geen mooie vloeiende tochtjes, waardoor na het keren van de plates, de rondingen van de bloemblaadjes ver te zoeken was. Dus heb ik mijn werkpaardje Pfaff op tafel gezet, en daarmee ging het zo soepeltjes, dat ik 5 plates af heb gekregen, klaar om op de prachtige ondergrond te naaien (bij Aztec Rose gekocht) hier ligt het blok losjes op de stof, en de randen nog niet mooi rond uitgeduwd.

met een festonsteek op de naaimachine, denk ik. Of met de hand, om toch nog een handwerkje te hebben, wat altijd wel prettig is. Hmm, nu ik het zo op papier zie, weet ik het zeker, ik ga ze met de hand vast naaien. Jeuj. Dit gaat een 1 persoonsbed-quilt worden voor Evelien, had ik haar vorig jaar beloofd.Nou ja, en verder denk ik dat ik nagekeken moet worden in mijn bovenkamer, want ik heb gisteravond een bod gedaan op een naaimachine, via Marktplaats, en ik heb nog gewonnen ook!

Ik had het niet verwacht, en voor 25 euro dacht ik echt overboden te worden, maar niet dus, en ik kan hem morgenochtend al ophalen, wat ik natuurlijk ook ga doen. Het gaat om een Singer Starlet uit de jaren 70, een Flower Power werkpaardje, met nadruk op je, want het is een klein model. Hoe klein zal ik morgen wel zien, en ook of hij het nog goed doet, want dat is een gok natuurlijk. Hier zie je er eentje van iemand anders
http://www.flickr.com/photos/kootutmurut/5366891290/ Is het geen hippe? Mijn volgende blogje zal wel over deze hippie gaan, :-).