Bij een bezoek aan Quiltshop Leur kon ik het niet laten om dit patroon te kopen voor beelid Angela, die afgelopen maandag 50 was geworden, ik denk dat dit op het lijf van vele quilters is geschreven. Ik had het patroon zelf ook al, overgenomen van iemand die het al gemaakt had, maar als je het hele patroon koopt, zit de tekst gedrukt op witte stof er bij, en zeg nou zelf,

het is toch of je in de spiegel kijkt? Ze hadden daar nog meer patronen van, veel te erg! Maar goed, we moeten met z’n allen de economie toch draaiende houden, en alle kleine beetjes helpen. Angela kreeg dus ook nog een stoffenserie en een goed boek. Het feestje had ze zaterdagavond gegeven, dolle pret met discomuziek, veel dansen en lekker eten, heel even waanden we ons weer tiener.

Dinsdagochtend kreeg ik het in mijn hoofd en besloot de loeizware televisiekast uit elkaar te gaan halen; het grote gevaarte deed al ruim een jaar dienst als opbergplaats voor mijn naaimachines en quiltspul, maar met de grote schuifdeuren was hij verder heel onpraktisch.
 
Ik kantelde hem op zijn rug, en met de laatste 10 cm leek het me een slim idee om met een hand over te pakken, en hem bij de schuifdeur tegen te houden, zodat ik ook met mijn andere hand kon overpakken, vingerbesparende actie dus. Maar helaas schoot de deur uit de rails, en klapte de kast met een dreun op mijn middelste 3 vingers van linker hand, en dat deed zeer kan ik je zeggen, niet voor herhaling vatbaar. “Hoor wat klopt daar kinderen?”: Mijn vingers.
Ze waren heel even heel plat, en toen begon het bloed weer te stromen, en was ik me heel bewust van dat ze er nog aan zaten. De rest van de dag voelden de topjes aan alsof ze verbrand waren, maar gelukkig bleven blauwe nagels uit, en dus kan ik ongeschonden aan het kerstdiner deelnemen, maar dan moet ik verder wel oppassen. Vandaag viel er een enveloppe met dit mooi lapje op de mat,
van Claasje, als troost voor mijn zere vingers; oh als ik dat had geweten, had ik mijn andere vingers er ook voor opgeofferd, zo mooi vind ik het! Wat een geinig lapje, en de kaart is ook schattig!

Dinsdagavond was alweer de laatste bee van het jaar, wat gaat de tijd hard, nog even en de dagen gaan weer langer worden 🙂 Het was donker in de polder op weg naar Heerle, we (Miranda, Diana en ik) genoten van en verbaasden ons over de kerstverlichting in de tuinen, over de top of heel subtiel, smaken verschillen. Het was een klein groepje bij Janny, maar het was er niet minder gezellig om, er werd weer een affe top geshowd door Lorene, die op haar beurt uitleg kreeg van Jeanne over handapplicatie.


Lorene appliqueert mbv kruissteekjes over de randen, gaat lekker snel en het ziet er leuk uit. Even was ik geïntrigeerd door de boezem van Lorene, ongegeneerd zat ik er naar te kijken, heb er zelfs een foto van gemaakt, ojee, maar gewoon vanwege de letters die er op stonden, zo leuk! Niet zelf gedaan, maar wel zelf gekocht 🙂

De dames zitten op cursus bij Ilse de Beer, appliqueren volgens de Ted Storm methode (als ik me niet vergis), en Janny was al een heel eind, met steekjes zo klein, dat je volgens mij er wel een pilletje voor kan krijgen, gewoon om een beetje los te komen. Rechts van me zat Franka toch te zuchten, ze had uren gedaan over 1 blaadje voorbereiden en nou bleek hij in spiegelbeeld te zijn. Mijn opmerking “dan laat je het toch zo, gewoon in spiegelbeeld er op zetten” getuigde van weinig kennis, bleek toen ik onderstaand werkje van Janny zag, de blaadjes moeten omlaag buigen, en niet met de puntjes omhoog jubelen.
 Diana pakte de lichtbak uit die ze in een quiltje had gewikkeld, en ze wilde deze toen snel opbergen, maar hoho, dat gaat zomaar niet, showen! Doet-er niet toe dat het een oudje is….

Een quiltje voor haar kleindochtertje, helemaal zelf ontworpen, de paperpieced patronen komen ergens vandaan… ik denk dat ik dat boek met die dieren (iets met Ark of Noah?) beneden in de kast heb staan, maar ben te lui om het te pakken…Maaike Bakker? Of die Australische? Oké, ik kan het nu niet meer uitstaan dat ik het niet weet, ik ga even naar beneden om te zoeken, ben zo terug.

5 minuten later: Zipje lag op de stoel en vroeg aandacht, Zopje liep langs en wilde eten, de vaatwasser was ik vergeten aan te zetten, en er kon nog wat bij, en toen ik in de kast aan het zoeken was, moest ik toch opeens heel nodig plassen (op de wc gedaan, toch wel), en daarna wilde Zipje naar buiten, maar wel langs de voordeur, want achter ligt het bos, en voor ligt de peuterspeelzaal, waar hij graag langs het hek loopt als de kindjes spelen. Maar het is bijna middernacht, de kindjes slapen, en Zipje slofte naar het midden van de weg, om zich uitgerekend daar te gaan zitten wassen, met zijn pootjes op kwart voor twaalf.

We dwalen af, het boek heet A Quilter’s Ark, van Margaret-Rolfe, ha, Australisch, mijn geheugen laat me niet in de steek.

Waar was ik gebleven, hoe kwamen we hier op? Het babyquiltje, juist ja, de bee, waar het gezellig en warm was, en er weer een stukje aan Frederike vast zat vlak voor vertrek
en de weg naar huis in de met vlagen potdichte mist, maar ook gezellig.

Zijn jullie er nog? Heel goed, want dan heb ik twee pakketjes stof te verloten onder mijn trouwe lezers, kijk maar eens wat mooi, je mag hoeft niet te kiezen, roep (reageer) maar:

even de onderste boven leggen dat je die ook kan bewonderen:

was het niet slimmer geweest om een foto te maken van de 2 pakketjes naast elkaar? Jawel, maar dit staat zo mooi, zo gestapelt. Deze 12 lapjes zijn door mijn moeder geverfd, haast te mooi om het mes in te zetten, maar zelfs zo klein (nou ja, 10x 25 cm), zijn het nog juweeltjes. 
Hier kan je ze groter bekijken (en kopen). Zegt het voort op je eigen blog, zou ik zeggen.
Zondag maak ik de gelukkige winnaar bekend, en als je niet op weblog kunt komen, huppel dan naar mijn andere blog http://antiquilter.blogspot.nl/ waar ik simultaan mijn berichtjes plaats, sinds weblog kuren heeft.

Ze hebben last van de oude niet meer in gebruik zijnde weblogs, die ruimte in beslag nemen, of zoiets, en deze gaan ze allemaal opruimen.