Suzanne had met deze warme dagen opeens niks anders te dragen dan teenslippers of van die muiltjes waar niet mee gerend kon worden, dus gingen we maandagmiddag even snel de stad in. Perry was op zijn vrije middag de badkamer aan het witten, Tim en Evelien waren met hun huiswerk bezig.

Bij de schoenenwinkel bleek haar maat nog steeds 38 te zijn, zelfde als haar dichte (hoge bruine) schoenen die een half jaar geleden waren aangeschaft, en even later kwam de verkoopster met 8 dozen aan, 5 paar ballerina’s en 3 paar sandalen. Voor de vorm werden ze bijna allemaal gepast, maar Suanne had vanaf het begin haar oog al laten vallen op een paar mooie parelmoer glanzende ballerina’s. De sandalen vond ze duidelijk te lomp of kinderachtig, haar gezicht spreekt nog steeds boekdelen. De bandjes gingen krap door de lusjes over het klitteband heen vanwege haar hoge wreef, maar de verkoopster verzekerde ons dat als dit te kort bleek en de bandjes steeds los schoten, ze de bandjes konden laten verlengen op een nette manier.

Met de schoenen wijselijk in de tas en met teenslippers weer terug aan (met blote voeten nieuwe schoenen inlopen is vragen om blaren) en reden we terug naar huis alwaar de nieuwe schoenen gelijk weer aan gingen en ze heel trots kijkend ermee op de bank zat. Hoe blij ze er mee was merkte ik de volgende dag, toen ze ’s avonds op weg naar muziekles naar haar voeten keek.

"Mama, deze schoenen geven me heel vrouwelijk gevoel.", zei ze glunderend. Aaah, bijna 11 en je dan al heel vrouwelijk voelen, heerlijk.