In 2006 was mijn moeder begonnen aan een prachtige redwork van Australische dieren en planten (ze/we hebben daar jaren gewoond), de patronen haalde ze uit een eveneens Australisch quilttijdschrift, voor wie het precies wilt weten, ik kom hier later vast nog wel even op terug, maar volgens mij kwam het uit de Australian Patchwork& Quilting. Ik was er ook aan begonnen, maar ben halverwege gestopt; mijn moeder daarentegen heeft de quilt wel afgemaakt, tot ze aan de buitenste rand kwam met doorquilten, de moed zakte haar in de schoenen bij het zien van de golvende rand, maar ik wist dat dit gewoon komt omdat de rest allemaal al is doorgequilt, en dat het wel goed zou komen.  “Geef maar mee, dan maak ik hem wel verder af voor je,”, zei ik afgelopen zaterdag, ik zit toch lekker in het ritme van afmaken. Ik heb foto’s gemaakt per 6 blokken, de hele quilt komt morgen wel in beeld.

Kijk eens hoe mooi mijn moeder de middelste blokken allemaal heeft doorgequilt, ik wilde er geen rommeltje van maken met de border, maar een symmetrisch patroon zou te strak zijn, leek me. Eerst zocht ik hier en daar voor inspiratie, en uiteindelijk heb ik blaadjes in de border gequilt, als een omlijsting van de vierkante blokjes.

Het duurde even eer ik de spanning goed kreeg; met een lichte ondergaren en een donkere bovengaren op een donkere stof viel elke steek met foute spanning op, tot ik het schroefje in het spoelhuis een kwart slag vaster draaide, geloof me, dit is het laatste wat ik nog wist te verzinnen, en ik doe dit niet graag, aan de spanning van het spoelhuisje draaien, maar ik kon mijn reservespoelhuis nergens vinden :-(. Ik heb wel van te voren even een streepje met een watervaste dunne stift gezet waar hij stond.

Maar voor wie niet weet hoe de spanning moet zijn: als je het spoelhuisje aan het draadje van het spoeltje vast houd en laat bungelen, en je geeft er een klein snokje rukje aan, net als bij een jojo, dan mag het spoelhuisje maar enkele (iets van 5 ) centimeters zakken. Voordat ik aan het schroefje had gedraaid zakte het spoelhuisje gewoon naar beneden zonder iets te doen; dit lag aan het garen, een hele dunne glibberige Aurifill , eigenlijk voor de borduurmachine bestemd, maar het kleurde zo mooi bij de achterkantstof.

Morgen hoop ik een foto van de quilt in zijn geheel te kunnen showen, zodat ik hem woensdag weer aan mijn moeder kan geven.

Bij toeval liep ik tegen dit gezellige filmpje aan, waar in het begin een Nederlandse (bekende) quiltster zich voorstelt, grappig. In de film zieje quilts, maar ook tasjes, dingen die de dames dragen of gekocht hebben, het is net of je er zelf een beetje bij bent.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=s4yYT64gbNM]