Vanavond zijn we naar een Argentijns grillroom geweest, het ging lekker met me en ik voelde me niet te moe of zo, dus vooruit allemaal in de auto en karren maar. Gereserveerd voor half 6 maar eer Tim klaar was met zijn pc afsluiten (eerst nog een ventje helpen die in een moeilijk pakket zat met World of warcraft) en daarna tanden poetsen en haren in de wax, en toen nog zijn schoenen vinden was het al 10 over half 6! We zaten allemaal zeker 5 minuten te wachten in de auto eer hij af kwam zakken met zijn schoenen in zijn hand en een zalige grijns op zijn gezicht. Maar niemand was boos of zo, daar was het veel te mooi weer voor en er zijn ergere dingen om je druk over te maken.
Probeerde de ober in de grillroom mij over te halen toch iets van vlees te nemen (ik had garnalencocktail vooraf en daarna de vegetarische schotel, gewoon omdat-ie zo lekker is), die jongen haalde al zijn charmes uit de kast om me te overreden, maar tevergeefs. Met een blik naar boven “nou zit je in de beste grillroom van Roosendaal, neemt ze vegetarisch, eeuwig zonde.” liep hij grijnzend maar hoofdschuddend naar de counter om de bestellingen door te geven.
Het eten smaakte iedereen prima en rond kwart voor 8 ruimde hij de boel af. We hadden al onderling afgesproken geen toetjes te nemen maar gelijk naar huis te gaan; ik wilde niet het onderste uit de kan halen met gevolg dat ik morgen meer last van de chemo zou hebben.
Probeerde die man ons toch weer over te halen om in ieder geval nog iets te drinken! Een beleefde ‘nee’ accepteerde hij niet, hij bood zelfs aan om op kosten van de zaak wat te drinken! Perry zei iets van “morgen moet mijn vrouw weer naar het ziekenhuis, we willen het niet te laat maken.” En toen keek hij mijn kant op en vroeg of het ernstig was. Dus heb ik hem kort uitgelegd waarvoor ik naar het ziekenhuis moest en ja, toen snapte hij het. Maar hij kon er met zijn verstand niet bij dat we zo vrolijk waren en zo gezellig en dat ik toch kanker had. Hij bood zijn excuses aan voor het aandringen en wensde ons een fijne avond nog en hopelijk tot ziens. Toen zei Tim: “we komen zeker terug en dan nemen we alleen maar toetjes en drankjes, een hele avond lang.” Lachen!

Oja, de quilt voor Tim is gesandwiched (op de tafeltennistafel gedaan) dus als ik zin en puf heb volgende week of zo kan ik gelijk aan de slag. Alleen nog geen idee hoe ik hem ga doorquilten. Om de fossil fern blokken heen om ze extra uit te laten springen, da’s zeker. Maar dan… ik zie wel, zal eens in boeken bladeren voor ideetjes.

De tuinman belde dat hij net vader was geworden en dat hij daarom ons vergeten was; hij zou 2 weken geleden een offerte in de bus schuiven, nu doet hij het deze week nog. Ik ben heel benieuwd!
Het groeit nu zo hard in de tuin, je ziet de hosta omhoog schieten, en de stokrozen, zonnebloemen, paardebloemen etc, de pioenroos staat al bijna kniehoog. Voor in de tuin staat een Virburnum die ik afgelopen herfst had gekocht in bloei, een bedwelmende parfumlucht komt er van af die je van meters ver al ruikt. Zalig! Nog een dag en dan staat de blauwe regen ook volop in bloei, daar zal ik wel een foto van maken dan. Supermooi is-ie ook.

Ja, lekker weertje vandaag, ik heb heerlijk in de schommelbank zitten wegdromen, met de parasol erbij voor de nodige schaduw. Ik denk dat er 3 meesjes voor de jonkies zorgen, ze vliegen af en aan en wat leuk is dat ze het eten uit de heg vlakbij ook halen dus je kan het goed volgen. Helaas vond Zopje dat hij het niet zo goed kon volgen en wilde het van dichter bij bekijken; hij klom bovenop de schutting en probeerde zo bij het huisje te komen. Gelukkig hield het gaas hem tegen om op het huisje te stappen, maar het bleven angstig momenten.