Gisteren ging de dag vlot gelukkig. Ik gaf 2 zakken met koekjes af aan de verpleging, die me er later nog voor bedankten maar dat ik wel een waarschuwing bij had mogen geven dat ze gevaarlijk lekker waren. Ze konden het niet bij 1 koekje laten.
Ik lag weer bij dezelfde dame als de vorige keer en ze smulde later ook van de koekjes, want ik had er voor ons beide apart ingepakt. Ik mocht in een nieuw bed liggen, met afstandsbediening aan het bed om hoofd- en voeteinde omhoog te kunnen zetten en ook het bed in zijn geheel laten stijgen en dalen. Het lag heerlijk!
Infuus kwam deze keer in mijn rechter pols en ik heb niet al te veel kunnen handwerken, maar door de medicijnen was ik er ook te slaperig voor en ik heb een gat in de dag geslapen! Ik werd met het uur bleker (en pafferiger) viel een verpleegkundige op, maar dit was normaal bij het soort chemo dat ik kreeg. Om 4 uur was ik weer thuis, en daar werd al de eerste bos bloemen gebracht, samen met een stapel kaarten van quiltvriendinnen en niet-quiltvrienden/vriendinnen. Wat voelt dat goed aan dat zoveel mensen mee leven, ook voor de rest van het gezin.

Vannacht goed geslapen en vanmorgen gelukkig niet misselijk en met wat moed inpraten kreeg ik het eten en drinken er in (ik voel me flink opgeblazen en vol, geen eetlust maar als ik het in mijn mond stop krijg ik het wel weg

Zo nog snel mijn shotje Neulasta spuiten (helemaal vergeten, had een uur geleden al gemogen) en nog even plat. Ook vandaag veel post gehad en weer een mooi boeket vanuit Zwitserland, met zonnebloemen erin en ander mooi en fleurigs.Nou het weer nog even toespreken, dat het op moet houden met regenen en gauw een beetje!
Perry keek net bezorgd naar mijn gezicht, helemaal vlekkerig rood, toch maar rusten dan.